Διασκεδάζοντας την διαδρομή <<της κληρονομιάς>> ξαναβρέθηκα στην πόλη που δεν χορταίνεται! πήγα με το αεροπλάνο γιατί ανακάλυψα χρισημοποιόντας την πιστωτική μου κάρτα μου δίδονται κάποια μπόνους και πλήρωσα μόνο τους φόρους!!! Ας μην υπακούσουμε στην ορθόδοξη παράδοση μας με το αμάρτημα για το ηλεκτρονικό φακέλωμα και ας τρέξουμε όπως και οι περισσότεροι πιο πολιτισμένοι λαοί ιδιαίτερα οι Αμερικάνοι στο Ε-buying and banking. Εξάλλου ζώντας χωρίς μυστικά γινόμαστε
ΠΙΟ ΕΝΤΙΜΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Το επιβλητικό τζαμί (μνημείο ισλαμικού πολιτισμού) Εμίνογλου στην ευρωπαϊκή πλευρά της πόλης.
Μπροστά του μετά τον δρόμο στην μικρή φωτογραφία τα λαϊκά σάντουιτς με ψάρι που ψήνεται στο καραβάκι που φαίνεται στο βάθος, και πάρα δίπλα πάνε και έρχονται μεγάλα φέρι επιβατών για, και από,τις ασιατικές γειτονιές της ίδιας πόλης
Στο ΤΑΞΙΜ φαίνεται επιβλητικά η Εκκλησία της αγίας τριάδος (Χριστιανικό μνημείο πολιτισμού) που προς τιμή των Τούρκων, διασώζεται και σχετικά λειτουργεί,,δίπλα στο τραμάκι του πιο πολύβοου δρόμου της πόλης
Χωρίς να το γνωρίζω πήγα την ημέρα των εκλογών και προτίμησα να μείνω κοντά στο Εμίνογλου συγκεκριμένα στο Σιρκεσι που έχει ευκολότερη πρόσβαση από το αεροδρόμιο, είναι πιο ήσυχο πολιτικά ,και έχει και ένα γραφείο τουρισμού όπου έχω γίνει φίλος με τον επικεφαλής που ξέρει Αγγλικά.και θέλει επίσης να συνδράμει στις καλύτερες σχέσεις με την Ελλάδα.
Του είπα ότι Πρώτα οι Μεγαρείς έκαναν αποικία εκεί που είναι η πόλη σήμερα ,και επειδή είχαμε γνωρίσει κάποιες φοιτήτριες που έπαιζαν και σε ένα ερασιτεχνικό Θίασο να προσπαθήσουμε να έλθει ο Θίασος στα Μέγαρα.
Στο ΤΑΧΙΜ στο δεύτερο ταξίδι η γυναίκα μου ο αδελφός της εγώ και δίπλα μου η νεαρή Σενα και δίπλα της η επίσης νεαρή Setenay
Στο πρώτο ταξίδι με την γυναίκα μου γνωρίσαμε την ευγενική Sena που σε μια μας ερώτηση πέρασε το όριο της προσφοράς και μας καταγοήτευσε ιδιαίτερα την γυναίκα μου.Στο δεύτερο που την καλέσαμε για καφέ μας ήλθε με την φίλη της Setenay
Έφτασα Κυριακή 7/6/2015 το απόγευμα αφού βρήκα ένα οικονομικό Ξενοδοχείο Πήγα στο τουριστικό γραφείο που έτυχε να είναι εκεί ο φίλος μου από παλιότερα ταξίδια Ερτογαν. Την πρώτη μέρα την περάσαμε μαζί με πήγε σε ένα βιβλιοπωλείο με καφέ δίπλα στο Βόσπορο,πήγαμε με το λεωφορείο στο ΤΑΧΙΜ να δούμε τον τουριστικό τους σύλλογο,καθίσαμε σε ένα καφέ με φανταστική θέα στον Βόσπορο,και μετά με πήγε στο υπουργείο πολιτισμού και κάποιος υπάλληλος μας δέχτηκε μιλώντας Τουρκικά με τον Ερτογκαν και φάνηκε θετικός.
Στην πορεία κατεβήκαμε από το ΤΑΧΙΜ στο Εμινογλου με τα πόδια για να απολαύσουμε εκεί το αγαπημένο μου ψαράκι σάντουιτς του Λαού.
Την Δεύτερη μέρα μου εκεί, τρίτη πρωί πήγα να βρώ την FINANCE BANK, H οποία είναι μεικτή με την ΕΘνική μας σε μεγάλο ποσοστό. ίσως σε έναν από τους μεγαλύτερους ουρανοξύστες της πόλης στην στάση LEBENT 4.
Το απόγευμα είχα ραντεβού με τον Δικηγόρο μας.Και περνώντας από το προξενείο μας μου πρότειναν να δω το ζωγράφειο Λύκειο που είναι επίσης στο ταξιμ. Το Λύκειο αυτό έγινε επί τω πλείστον με την χορηγία του μεγάλου Ευεργέτη τραπεζίτη απο την Ήπειρο ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ,και εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1893
Το απόγευμα πήγα στο τουριστικό γραφείο να ζητήσω βοήθεια να δω μια μονάδα καύσης απορριμάτων που διαβάζοντας παλιότερα μια ανάρτηση είχα πειστεί ότι λειτουργεί.Φρόντισε ο Ερτογκαν να πάρει την εταιρία η οποία του ζήτησε αν μπορούσε να τους στείλει ο δήμος οτι τον εκπροσωπώ κάπως, και από αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τον γενικό γραμματέα του δήμου μας Κ. ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟ που φρόντισε να μου στείλει ένα εμαιλ το οποίο και έκανα FW στην Εταιρία.
Από το μετρό στο sirkesy που πρέπει να έγινε πρόσφατα παίρνει κανείς την γραμμή marmaray η οποία σε οδηγεί από την μια πλευρά στην ασιατική πλευρά κάτω από τον Βόσπορο! και από την άλλη στο yenikapi που συναντάς δυο από τις πιο ουσιαστικές γραμμές την πράσινη για το ΤΑΧΙΜ και για το σύγχρονο κέντρο, και την κόκκινη για το αεροδρόμιο.
Τα δύο επίπεδα στο μετρό Sirkesy
Η δικιά μου διαδρομή θα ήταν προς το ΤΑΧΙΜ δύο στάσεις μετά, στο SISLI και από εκεί για την εταιρία με λεωφορείο. Από ότι κατάλαβα σε ανάρτηση που συνάντησα στο προηγούμενο ταξίδι .είχα πειστεί ότι ήδη λειτουργούσε το εργοστάσιο υψηλής καύσης στην Τουρκία και το είχα αναφέρει στην ανάρτηση ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΗΜΕΡΑ. Το οποίο ήταν ανακριβές. Οπως προχωρούσα φανταζόμουν ότι αυτό το έργο που έβλεπα που είναι υπό κατασκευή στην Κοπεγχάγη με χιονοδρομικό κέντρο στην οροφή και σε απόσταση μόλις 5 χιλ.απο το κέντρο της πόλης θα έβλεπα ίσως κάτι παρόμοιο αυτό το πρωινό!!.Φτάνοντας εκεί ατημέλητος ελπίζοντας να φωτογραφήσω υψηλές καύσεις από γραφείο σε γραφείο,μάλλον χάριν του εμαιλ του Αργύρη με δέχτηκε ο Διευθυντής δημόσιων σχέσεων της Κολοσσιαίας εταιρίας ISTAC μια απο τις πολλές εταιρίες που ανήκουν στον μητροπολιτικό τους Δήμο των 16+- εκατομμυρίων πολιτών της μεγαλούπολης των δύο Ηπείρων.
ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ
ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Κ.ΙΣΜΑΙΛ
Η εταιρία λοιπόν μετά την ανακύκλωση κάνει θάψιμο σε δύο τεράστια ΧΥΤΑ ένα στην Ευρώπη και το άλλο στην Ασία και από το μεθάνιο που συλλέγεται παράγουν κάποιο ρεύμα περίπου οτι γίνεται και στο ΧΥΤΑ μας.Αυτοί έχουν βέβαια υπό κατασκευή ένα τεράστιο εργοστάσιο καύσης που προχωράει ενώ εδώ τα σταματήσαμε. Μου έβαλε στον υπολογιστή το site της εταιρίας www.istac.com.tr. αξίζει τον κόπο να το δείτε
Κάτι που είδα και δεν το έχω δει εδώ είναι η επισκευή των παλιών νταμαριών στην παλιά φυσική τους μορφή,και μάλλον δεν έχουν ανεξέλεγκτες χωματερές .
Το βράδυ κοντά στο ξενοδοχείο είδα ΄να αδειάζουν τους υπόγειους κάδους που αν θυμάμαι καλά θέλησε να το περάσει και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, έχουν τεράστια χωρητικότητα και δείχνουν ένα πολιτισμένο κέντρο.
Εδώ είναι δύο υπόγειοι κάδοι που έχουν τριπλάσια χωρητικότητα από τους γνωστούς μας κάδους.
Φεύγοντας από την εταιρία όταν έφτασα στο μετρό έβγαλα κάποιες φωτογραφίες από τους ουρανοξύστες που δεν είναι τόσο εντυπωσιακοί όσο εκείνοι που είδα στη στάση 4 levent ιδιαίτερα εκείνη που στεγάζεται η Ελληνοτουρκική τράπεζα finance.
Οι ουρανοξύστες στο Σισλυ.
ΤΑ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ....ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΠΙΣΤΗΣ
Την επόμενη μέρα πιο χαλαρός σκέφτηκα να πάω για λίγο στο ΤΑΧΙΜ μήπως συναντήσω τον διευθυντή του Ζωγράφειου σχολείου που έλειπε την προηγούμενη φορά ,ενώ το απόγευμα θα πίναμε καφέ με τις φίλες από τα προηγούμενα ταξίδια .
Αφού συνάντησα για λίγο τον διευθυντή του σχολείου κ. Δερβιτζόγλου που δεν είχε πολύ χρόνο του είπα την ιδέα μου που απλά την άκουσε, δεν ξέρω αν του τηλεφωνήσουν τα παιδιά πως θα το έχει δει.
Χαλαρά πήρα το τραινάκι να μην κουραστώ έχουν πιο ασφαλές σύστημα με την κάρτα όπως και στην Αμερική και στην Κίνα που είδα, αν δεν έχεις κάρτα με χρήματα δεν περνάς, όπως στον τόπο μας που αν έχω καταλάβει καλά όποιος θέλει βάζει το εισιτήριο του για επικύρωση. Είπα να κατέβω με το παλιό σύστημα μέχρι το καπακτάς και ζήτησα βοήθεια από ένα ζευγάρι Σαουδαράβων πηγαίναν και αυτοί στον ίδιο σταθμό και έβγαλα μαζί τους μια φωτογραφία
Με τον Σαουδάραβα Μωχάμετ και την σύζυγο του στο μετρό του ΤΑΧΙΜ
Στο τραίνο συζητούσαμε με τον Μωχάμετ πέραν των άλλων τον ρώτησα αν μπορούσε κάποιος να επισκεφτεί την Μέκκα, και δεν φαινότανε να τον ενοχλεί που η γυναίκα του δεν φαινότανε καν,και νομίζω ότι μέχρι πρότινος δεν επιτρεπόταν να οδηγούν οι γυναίκες .Ένα μορφωμένο σύγχρονο παιδί με άριστα Αγγλικά και με ίντερνετ στο κινητό του, μου έκανε αίτηση φιλίας που του ζήτησα στο Φ.Β. όπως πηγαίναμε με το τραμ.
Όταν φτάσαμε το Σιρκεσυ είχαμε πει πάρα πολλά και είχα αισθανθεί φίλος τους ,και φεύγοντας αντάλλαξα με τον Μωχάμετ ζεστό χαιρετισμό.Δεν συναίβει όμως το ίδιο όταν πήγα να χαιρετήσω την γυναίκα του δεν μου έδωσε καν το χέρι της.... και αισθάνθηκα ότι τους πρόσβαλα.
Βέβαια έχουμε και μεις στα μοναστήρια που πάω που και που με την γυναίκα μου τις μοναχές, με παρόμοια αμφίεση. Θα έπρεπε οι γυναίκες να ντρέπονται να δείχνουν το πρόσωπό τους? αναρωτιέμαι εδώ οι καλόγριες το επιλέγουν? εκεί οι γυναίκες το επιλέγουν? η υπηρετούν μια παράδοση που πρέπει να οπωσδήποτε να αλλάξει.
Το απόγευμα ο Ερτογκαν έλειπε από το ραντεβού μας ,ήλθαν οι κοπελιές χαιρετηθήκαμε όπως στην Αθήνα, και πήγαμε στο καφέ -εστιατόριο του τετάρτου ορόφου με την απίθανη θέα. Οι σεμνές φίλες παράγγειλαν αναψυκτικά, εγώ προτίμησα μια μικρή μπύρα που επιτρεπόταν εκεί,αλλά δεν επιτρέπετε σε όλα τα μέρη.
Η Sena με την Setenay στο καφέ με θεα τον Βόσπορο.
Η Setenay μας είπε ότι είχε από κάποια γιαγιά συγγένεια με τους Ελληνες (Γιουνάν) όπως μας λένε στην Τουρκία.
Εμένα το όνομα του παππού μου ήταν Ρανμαντάνς Ο αρχιτέκτονας Βλαχομήτρος στην βόρεια Αλβανία είχε σταλεί ο παππούς του εκεί από την εποχή του Χότζα από το Αργυρόκαστρο, και ήθελε να του μιλάω Ελληνικά να θυμηθεί τι του έλεγε η γιαγιά του!!
.Άντε να χωρίσουμε έθνη στα Βαλκάνια και να μην τα έχουμε μπερδέψει.
Οι ευγενικοί σερβιτόροι σερβίρισαν με τρόπο που δεν το έχω ξαναδεί τα κεμπάπ σε γλάστρα
ΠΙΟ ΕΝΤΙΜΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Το επιβλητικό τζαμί (μνημείο ισλαμικού πολιτισμού) Εμίνογλου στην ευρωπαϊκή πλευρά της πόλης.
Μπροστά του μετά τον δρόμο στην μικρή φωτογραφία τα λαϊκά σάντουιτς με ψάρι που ψήνεται στο καραβάκι που φαίνεται στο βάθος, και πάρα δίπλα πάνε και έρχονται μεγάλα φέρι επιβατών για, και από,τις ασιατικές γειτονιές της ίδιας πόλης
Στο ΤΑΞΙΜ φαίνεται επιβλητικά η Εκκλησία της αγίας τριάδος (Χριστιανικό μνημείο πολιτισμού) που προς τιμή των Τούρκων, διασώζεται και σχετικά λειτουργεί,,δίπλα στο τραμάκι του πιο πολύβοου δρόμου της πόλης
Χωρίς να το γνωρίζω πήγα την ημέρα των εκλογών και προτίμησα να μείνω κοντά στο Εμίνογλου συγκεκριμένα στο Σιρκεσι που έχει ευκολότερη πρόσβαση από το αεροδρόμιο, είναι πιο ήσυχο πολιτικά ,και έχει και ένα γραφείο τουρισμού όπου έχω γίνει φίλος με τον επικεφαλής που ξέρει Αγγλικά.και θέλει επίσης να συνδράμει στις καλύτερες σχέσεις με την Ελλάδα.
Του είπα ότι Πρώτα οι Μεγαρείς έκαναν αποικία εκεί που είναι η πόλη σήμερα ,και επειδή είχαμε γνωρίσει κάποιες φοιτήτριες που έπαιζαν και σε ένα ερασιτεχνικό Θίασο να προσπαθήσουμε να έλθει ο Θίασος στα Μέγαρα.
Στο ΤΑΧΙΜ στο δεύτερο ταξίδι η γυναίκα μου ο αδελφός της εγώ και δίπλα μου η νεαρή Σενα και δίπλα της η επίσης νεαρή Setenay
Στο πρώτο ταξίδι με την γυναίκα μου γνωρίσαμε την ευγενική Sena που σε μια μας ερώτηση πέρασε το όριο της προσφοράς και μας καταγοήτευσε ιδιαίτερα την γυναίκα μου.Στο δεύτερο που την καλέσαμε για καφέ μας ήλθε με την φίλη της Setenay
Έφτασα Κυριακή 7/6/2015 το απόγευμα αφού βρήκα ένα οικονομικό Ξενοδοχείο Πήγα στο τουριστικό γραφείο που έτυχε να είναι εκεί ο φίλος μου από παλιότερα ταξίδια Ερτογαν. Την πρώτη μέρα την περάσαμε μαζί με πήγε σε ένα βιβλιοπωλείο με καφέ δίπλα στο Βόσπορο,πήγαμε με το λεωφορείο στο ΤΑΧΙΜ να δούμε τον τουριστικό τους σύλλογο,καθίσαμε σε ένα καφέ με φανταστική θέα στον Βόσπορο,και μετά με πήγε στο υπουργείο πολιτισμού και κάποιος υπάλληλος μας δέχτηκε μιλώντας Τουρκικά με τον Ερτογκαν και φάνηκε θετικός.
Στην πορεία κατεβήκαμε από το ΤΑΧΙΜ στο Εμινογλου με τα πόδια για να απολαύσουμε εκεί το αγαπημένο μου ψαράκι σάντουιτς του Λαού.
Την Δεύτερη μέρα μου εκεί, τρίτη πρωί πήγα να βρώ την FINANCE BANK, H οποία είναι μεικτή με την ΕΘνική μας σε μεγάλο ποσοστό. ίσως σε έναν από τους μεγαλύτερους ουρανοξύστες της πόλης στην στάση LEBENT 4.
Το απόγευμα είχα ραντεβού με τον Δικηγόρο μας.Και περνώντας από το προξενείο μας μου πρότειναν να δω το ζωγράφειο Λύκειο που είναι επίσης στο ταξιμ. Το Λύκειο αυτό έγινε επί τω πλείστον με την χορηγία του μεγάλου Ευεργέτη τραπεζίτη απο την Ήπειρο ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ,και εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1893
Το απόγευμα πήγα στο τουριστικό γραφείο να ζητήσω βοήθεια να δω μια μονάδα καύσης απορριμάτων που διαβάζοντας παλιότερα μια ανάρτηση είχα πειστεί ότι λειτουργεί.Φρόντισε ο Ερτογκαν να πάρει την εταιρία η οποία του ζήτησε αν μπορούσε να τους στείλει ο δήμος οτι τον εκπροσωπώ κάπως, και από αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τον γενικό γραμματέα του δήμου μας Κ. ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟ που φρόντισε να μου στείλει ένα εμαιλ το οποίο και έκανα FW στην Εταιρία.
Από το μετρό στο sirkesy που πρέπει να έγινε πρόσφατα παίρνει κανείς την γραμμή marmaray η οποία σε οδηγεί από την μια πλευρά στην ασιατική πλευρά κάτω από τον Βόσπορο! και από την άλλη στο yenikapi που συναντάς δυο από τις πιο ουσιαστικές γραμμές την πράσινη για το ΤΑΧΙΜ και για το σύγχρονο κέντρο, και την κόκκινη για το αεροδρόμιο.
Τα δύο επίπεδα στο μετρό Sirkesy
Η δικιά μου διαδρομή θα ήταν προς το ΤΑΧΙΜ δύο στάσεις μετά, στο SISLI και από εκεί για την εταιρία με λεωφορείο. Από ότι κατάλαβα σε ανάρτηση που συνάντησα στο προηγούμενο ταξίδι .είχα πειστεί ότι ήδη λειτουργούσε το εργοστάσιο υψηλής καύσης στην Τουρκία και το είχα αναφέρει στην ανάρτηση ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΗΜΕΡΑ. Το οποίο ήταν ανακριβές. Οπως προχωρούσα φανταζόμουν ότι αυτό το έργο που έβλεπα που είναι υπό κατασκευή στην Κοπεγχάγη με χιονοδρομικό κέντρο στην οροφή και σε απόσταση μόλις 5 χιλ.απο το κέντρο της πόλης θα έβλεπα ίσως κάτι παρόμοιο αυτό το πρωινό!!.Φτάνοντας εκεί ατημέλητος ελπίζοντας να φωτογραφήσω υψηλές καύσεις από γραφείο σε γραφείο,μάλλον χάριν του εμαιλ του Αργύρη με δέχτηκε ο Διευθυντής δημόσιων σχέσεων της Κολοσσιαίας εταιρίας ISTAC μια απο τις πολλές εταιρίες που ανήκουν στον μητροπολιτικό τους Δήμο των 16+- εκατομμυρίων πολιτών της μεγαλούπολης των δύο Ηπείρων.
ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ
ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Κ.ΙΣΜΑΙΛ
Η εταιρία λοιπόν μετά την ανακύκλωση κάνει θάψιμο σε δύο τεράστια ΧΥΤΑ ένα στην Ευρώπη και το άλλο στην Ασία και από το μεθάνιο που συλλέγεται παράγουν κάποιο ρεύμα περίπου οτι γίνεται και στο ΧΥΤΑ μας.Αυτοί έχουν βέβαια υπό κατασκευή ένα τεράστιο εργοστάσιο καύσης που προχωράει ενώ εδώ τα σταματήσαμε. Μου έβαλε στον υπολογιστή το site της εταιρίας www.istac.com.tr. αξίζει τον κόπο να το δείτε
Κάτι που είδα και δεν το έχω δει εδώ είναι η επισκευή των παλιών νταμαριών στην παλιά φυσική τους μορφή,και μάλλον δεν έχουν ανεξέλεγκτες χωματερές .
Το βράδυ κοντά στο ξενοδοχείο είδα ΄να αδειάζουν τους υπόγειους κάδους που αν θυμάμαι καλά θέλησε να το περάσει και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, έχουν τεράστια χωρητικότητα και δείχνουν ένα πολιτισμένο κέντρο.
Εδώ είναι δύο υπόγειοι κάδοι που έχουν τριπλάσια χωρητικότητα από τους γνωστούς μας κάδους.
Φεύγοντας από την εταιρία όταν έφτασα στο μετρό έβγαλα κάποιες φωτογραφίες από τους ουρανοξύστες που δεν είναι τόσο εντυπωσιακοί όσο εκείνοι που είδα στη στάση 4 levent ιδιαίτερα εκείνη που στεγάζεται η Ελληνοτουρκική τράπεζα finance.
Οι ουρανοξύστες στο Σισλυ.
ΤΑ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ....ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΠΙΣΤΗΣ
Την επόμενη μέρα πιο χαλαρός σκέφτηκα να πάω για λίγο στο ΤΑΧΙΜ μήπως συναντήσω τον διευθυντή του Ζωγράφειου σχολείου που έλειπε την προηγούμενη φορά ,ενώ το απόγευμα θα πίναμε καφέ με τις φίλες από τα προηγούμενα ταξίδια .
Αφού συνάντησα για λίγο τον διευθυντή του σχολείου κ. Δερβιτζόγλου που δεν είχε πολύ χρόνο του είπα την ιδέα μου που απλά την άκουσε, δεν ξέρω αν του τηλεφωνήσουν τα παιδιά πως θα το έχει δει.
Χαλαρά πήρα το τραινάκι να μην κουραστώ έχουν πιο ασφαλές σύστημα με την κάρτα όπως και στην Αμερική και στην Κίνα που είδα, αν δεν έχεις κάρτα με χρήματα δεν περνάς, όπως στον τόπο μας που αν έχω καταλάβει καλά όποιος θέλει βάζει το εισιτήριο του για επικύρωση. Είπα να κατέβω με το παλιό σύστημα μέχρι το καπακτάς και ζήτησα βοήθεια από ένα ζευγάρι Σαουδαράβων πηγαίναν και αυτοί στον ίδιο σταθμό και έβγαλα μαζί τους μια φωτογραφία
Με τον Σαουδάραβα Μωχάμετ και την σύζυγο του στο μετρό του ΤΑΧΙΜ
Στο τραίνο συζητούσαμε με τον Μωχάμετ πέραν των άλλων τον ρώτησα αν μπορούσε κάποιος να επισκεφτεί την Μέκκα, και δεν φαινότανε να τον ενοχλεί που η γυναίκα του δεν φαινότανε καν,και νομίζω ότι μέχρι πρότινος δεν επιτρεπόταν να οδηγούν οι γυναίκες .Ένα μορφωμένο σύγχρονο παιδί με άριστα Αγγλικά και με ίντερνετ στο κινητό του, μου έκανε αίτηση φιλίας που του ζήτησα στο Φ.Β. όπως πηγαίναμε με το τραμ.
Όταν φτάσαμε το Σιρκεσυ είχαμε πει πάρα πολλά και είχα αισθανθεί φίλος τους ,και φεύγοντας αντάλλαξα με τον Μωχάμετ ζεστό χαιρετισμό.Δεν συναίβει όμως το ίδιο όταν πήγα να χαιρετήσω την γυναίκα του δεν μου έδωσε καν το χέρι της.... και αισθάνθηκα ότι τους πρόσβαλα.
Βέβαια έχουμε και μεις στα μοναστήρια που πάω που και που με την γυναίκα μου τις μοναχές, με παρόμοια αμφίεση. Θα έπρεπε οι γυναίκες να ντρέπονται να δείχνουν το πρόσωπό τους? αναρωτιέμαι εδώ οι καλόγριες το επιλέγουν? εκεί οι γυναίκες το επιλέγουν? η υπηρετούν μια παράδοση που πρέπει να οπωσδήποτε να αλλάξει.
Το απόγευμα ο Ερτογκαν έλειπε από το ραντεβού μας ,ήλθαν οι κοπελιές χαιρετηθήκαμε όπως στην Αθήνα, και πήγαμε στο καφέ -εστιατόριο του τετάρτου ορόφου με την απίθανη θέα. Οι σεμνές φίλες παράγγειλαν αναψυκτικά, εγώ προτίμησα μια μικρή μπύρα που επιτρεπόταν εκεί,αλλά δεν επιτρέπετε σε όλα τα μέρη.
Η Sena με την Setenay στο καφέ με θεα τον Βόσπορο.
Η Setenay μας είπε ότι είχε από κάποια γιαγιά συγγένεια με τους Ελληνες (Γιουνάν) όπως μας λένε στην Τουρκία.
Εμένα το όνομα του παππού μου ήταν Ρανμαντάνς Ο αρχιτέκτονας Βλαχομήτρος στην βόρεια Αλβανία είχε σταλεί ο παππούς του εκεί από την εποχή του Χότζα από το Αργυρόκαστρο, και ήθελε να του μιλάω Ελληνικά να θυμηθεί τι του έλεγε η γιαγιά του!!
.Άντε να χωρίσουμε έθνη στα Βαλκάνια και να μην τα έχουμε μπερδέψει.
Οι ευγενικοί σερβιτόροι σερβίρισαν με τρόπο που δεν το έχω ξαναδεί τα κεμπάπ σε γλάστρα
Ζήτησα να δοκιμάσουμε αυτοί έβαλαν φωτιά στην γλάστρα όπως φαίνεται στην φωτογραφία πριν σερβιριστεί, και σαν πρώτη φορά η διαδικασία με εντυπωσίασε.
Οι φίλες μας είχαν έλθει από την Ασιατική πλευρά της πόλης με το φέρυ στο Εμίνογλου και σαν σεμνές φοιτήτριες έφυγαν νωρίς. Εκπροσωπόντας με την συμπεριφορά τους το άλλο πρόσωπο του Ισλάμ που είναι πλειοψηφία και ....που πρέπει να γίνει και ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ και να επιβληθεί στην μειοψηφία.
Εγώ την άλλη μέρα το πρωί πέταξα για την Αθήνα να προλάβω to Σάββατο μια εκδήλωση προσφύγων απο τα μέρη της Ιωνίας που συντηρούν... τις μνήμες τους Νόμιζα οτι θα έλθη μαζί και ο γραμματέας των κυπριακών συλλόγων που αυτόν τον καιρό προσπαθούν να απαλύνουν τις σκληρές μνήμες και να προχωρήσουν σε συμφωνία με τους Τουρκοκύπριους αλλά.... δεν τα κατάφερε. Μάλλον ανησύχησε για κάτι που τον κατάλαβα μετα την παρουσία μου εκεί.
Να προσπαθήσουμε να είναι καλοδεχούμενα τα παιδιά αν καταφέρουμε να κάνουν κάποιες παραστάσεις στο Θεατράκι στα Μέγαρα και ίσως στην Ελευσίνα και τις Αχαρνές .Το όνομα Αλέστα που έχουμε στο γκρουπ και το θεατράκι τους που προσκαλούμε όποιον θέλει να συμμετάσχει στην ιδέα να μπει στο γκρουπ να ανταλλάξουμε απόψεις και να προετοιμάζουμε τους ανθρώπους για φιλική το δυνατό υποδοχή των φοιτητών, από την γειτονική μας χώρα. Το θυμάμαι που το έλεγαν και οι θιάδες μου εκεί στην Οβριακή του Δομοκού σε σχόλιο για μουσαφίρηδες << εμείς καθίσαμε ΑΛΕΣΤΑ (επι ποδός)...και αυτοί παραπονιόντουσαν.>>
panos paliokostas
